Tot volgend jaar
Het moeilijkste van deze conferenties is altijd om afscheid te nemen. Immers, velen van ons komen van zo ver, dat we elkaar een heel jaar niet zullen zien. En zelfs voor emails blijkt telkens weer is in ons bezige leven weinig plaats. Dat maakt het altijd extra moeilijk.
Maar daar mijn dochters ook absoluut zeker weten volgend jaar weer aanwezig te willen zijn, is de kans dat ik ook de 10de conventie ga bijwonen, waar die dan ook plaats vindt, is zeer groot.
Zoals altijd heb ik op maandag na de conferentie nog een dagje doorgebracht met andere martianen. Dat doe ik altijd om wat langzaam aan een leven zonder drommen collega’s te wennen. Deze keer was het een bezoek aan het buitenmuseum van het het National Air and Space Museum, vlakbij Dulles Airport, samen met Tony Moscatello. Samen hebben we nog bijna _ tot verbijstering van de vrijwilliger die erbij stond om uitleg te geven_ een tentoongesteld ruimtepak uit elkaar staan te peuteren om te zien hoe het gemaakt was. Opdat we betere pakken zouden hebben in het MDRS volgend jaar en later in onze Euro-MARS.
Jullie hebben geen idee hoe verbaasd ik ben, dat mijn beide dochters nu de wereld van de Mars exploratie zijn binnengezogen. Het is echt zeer verbazingwekkend. Maar het vertelt vooral iets over hoe ‘cool’ de Martianen zijn, want tieners zijn zeer kritisch. En de Martianen vielen zeer in de smaak. Zodanig zelfs dat mijn jongste nu met een Mars Society pet Washington onveilig maakt en mijn oudste met een hoody van het National Air and Space Museum Rotterdam onveilig gaat maken. En IJsland, waar we volgende week zijn, en waar het weer waarschijnlijk toch wat frisser is dan hier.
Inmiddels hebben we de musea die we wilden zien, wel gehad. Hebben we het lincoln monument beklommen, meer plaatjes van de obelisk geschoten dan goed of nodig is, en hebben we de rijkswegen rond Washington keer op keer bedwongen. Nu alleen nog winkelen. En met internet als bron voor waar de winkels zitten die wij willen bezoeken, en met een zeer gedetailleerde kaart van de voorsteden van Washington, vullen we nu onze laatste 2 dagen met het vinden van die winkels. En met kopen van spullen, dat spreekt.
Het is goed dat we ieder 46 kg mee mogen nemen………..
Maar daar mijn dochters ook absoluut zeker weten volgend jaar weer aanwezig te willen zijn, is de kans dat ik ook de 10de conventie ga bijwonen, waar die dan ook plaats vindt, is zeer groot.
Zoals altijd heb ik op maandag na de conferentie nog een dagje doorgebracht met andere martianen. Dat doe ik altijd om wat langzaam aan een leven zonder drommen collega’s te wennen. Deze keer was het een bezoek aan het buitenmuseum van het het National Air and Space Museum, vlakbij Dulles Airport, samen met Tony Moscatello. Samen hebben we nog bijna _ tot verbijstering van de vrijwilliger die erbij stond om uitleg te geven_ een tentoongesteld ruimtepak uit elkaar staan te peuteren om te zien hoe het gemaakt was. Opdat we betere pakken zouden hebben in het MDRS volgend jaar en later in onze Euro-MARS.
Jullie hebben geen idee hoe verbaasd ik ben, dat mijn beide dochters nu de wereld van de Mars exploratie zijn binnengezogen. Het is echt zeer verbazingwekkend. Maar het vertelt vooral iets over hoe ‘cool’ de Martianen zijn, want tieners zijn zeer kritisch. En de Martianen vielen zeer in de smaak. Zodanig zelfs dat mijn jongste nu met een Mars Society pet Washington onveilig maakt en mijn oudste met een hoody van het National Air and Space Museum Rotterdam onveilig gaat maken. En IJsland, waar we volgende week zijn, en waar het weer waarschijnlijk toch wat frisser is dan hier.
Inmiddels hebben we de musea die we wilden zien, wel gehad. Hebben we het lincoln monument beklommen, meer plaatjes van de obelisk geschoten dan goed of nodig is, en hebben we de rijkswegen rond Washington keer op keer bedwongen. Nu alleen nog winkelen. En met internet als bron voor waar de winkels zitten die wij willen bezoeken, en met een zeer gedetailleerde kaart van de voorsteden van Washington, vullen we nu onze laatste 2 dagen met het vinden van die winkels. En met kopen van spullen, dat spreekt.
Het is goed dat we ieder 46 kg mee mogen nemen………..
Reacties