Hoezo rommel?

In de Volkskrant van 16 april stond een merkwaardig artikeltje. Merkwaardig alleen al vanwege de plaats in de krant. Het bevatte geen nieuws maar het stond wel op een nieuwspagina. Het bevatte een mening van de auteur, Peter van Ammelrooy, maar het stond niet op de opinie-pagina. Het leek nog het meest op een column maar er was verder niets dat erop wees dat het als column bedoeld was.

"Menselijke onderzoeksdrift geeft grote rommel op Mars", zo stelt de auteur. Alle landers en rovers vormen volgens hem een schroothoop die sinds 1962 is aangegroeid tot 3800 kilogram. Zou van Ammelrooy enig idee hebben hoe groot Mars is? Op een stuk grond even groot als alle Aardse continenten bij elkaar stelt het gewicht van drie personenauto's echt helemaal niks voor.

Ik wacht met spanning op een bericht over de hoeveelheid schroot die door door de oceanen vaart en door de lucht vliegt. En over de hoeveelheid rommel die over wegen tuft en over fietspaden rijdt. Of over de hoeveelheid troep die architecten maken, en kunstenaars, en journalisten.

Die ruimtevaartuigen die naar Mars gestuurd zijn, dat zijn ongelofelijke staaltjes menselijk vernuft. Knap ingenieurswerk waar de makers trots op mogen zijn. Ze zijn gemaakt uit pure leergierigheid, uit belangstelling voor het grotere geheel waarvan we deel uitmaken. Het is, kortom, geen rommel. Het zijn toekomstige museumstukken.