Penny wise, pound foolish

Als voorstander van bemande ruimtevaart is het vaak noodzakelijk zich tegen kritiek tegen ruimtevaartuitgaven te verweren. Vaak mondt het uit in gekibbel tussen wetenschappers voor wie het universum om hun onbemande experimentjes draait en idealistische hemelbestormers die in de kolonisatie van de ruimte een nieuwe evoltionaire stap der mensheid zien.

Maar waar gaat het eigenlijk om. Een paar honderd miljoen dollar per jaar extra voor de NASA zodat beide partijen tevreden zijn? Of een paar honderd miljoen Euro per jaar zodat Europa met behulp van de Russische Kliper een eigen bemand ruimtvaartprogramma kan opzetten?

Voor economische reuzen als de VS en EU lijken dit peanuts, maar uit het volgende citaat uit een persbericht van STAP, een alcoholpreventie stichting blijkt waar de westerse mens liever zijn geld aan uit geeft:

De totale economische last van alcoholgebruik bedraagt 125 miljard euro (€ 650 per huishouden) als gevolg van ziekte, ongevallen en verwondingen, misdaad en verlies aan arbeidspotentieel.

Men zuipt zich eerst voor miljarden een stuk in de kraag om vervolgens voor vele miljarden schade te berokken. Als ik zou mogen kiezen waar mijn € 650 heen zou mogen gaan dan wist ik het wel. Aan de andere kant, als de steeds verder afglijdende alcoholverslaafde jeugd niet wordt geholpen krijg ik dat later als gepensioneerde alsnog op mijn bordje.

Ik krijg hier zo'n dubbel gevoel van.